Miasto i Region
Nazwa miejscowości Konstancin pochodzi od imienia hrabiny Konstancji z Potulickich Skórzewskiej. Odziedziczone przez nią „dobra oborskie” zostały rozparcelowane przez jej syna, hrabiego Witolda Skórzewskiego i hrabiego Władysława Mielżyńskiego, którzy od 1897 r. znacznie przyczynili się powstania podwarszawskiego letniska. Leśne parcele niedaleko Warszawy, położone na przedłużeniu Traktu Królewskiego, szybko zyskały na atrakcyjności i stały się miejscem budowy rezydencji i willi letniskowych. Konstancin już wówczas miał brukowane ulice, wodociągi, kanalizację, elektryczność i linie telefoniczne. Wkrótce doprowadzono również kolej wąskotorową. W 1917 roku Konstancin, staraniem założycieli, otrzymał status uzdrowiska.
Od tej pory datuje się również znaczne ożywienie towarzyskie, intelektualne i kulturalne w życiu Konstancina. Powstające pensjonaty gościły dziennikarzy, artystów, aktorów i literatów. W konstancińskim parku otworzono „Kasyno” z kawiarnią i słynną wówczas restaurację Franciszka Berentowicza. W dwudziestoleciu międzywojennym mieszkali tutaj m.in.: Stefan Żeromski i Wacław Gąsiorowski.
Czasy II wojny światowej odcisnęły znaczące piętno na obliczu Konstancina. Wysiedlono dużą część mieszkańców, a w luksusowych willach zamieszkali hitlerowscy dygnitarze wojskowi. Mieszkańcy Konstancina zaangażowali się w działania konspiracyjne w ramach Armii Krajowej i brali udział w Powstaniu Warszawskim.
Po wojnie, niestety, rozpoczął się kolejny proces degradacji i zniszczenia zabytkowych willi Konstancina. Zasiedlanie ich lokatorami komunalnymi, w większości przypadków przyczyniło się do ruiny budynków. Jednak najpiękniejsze rezydencje nie podzieliły ich losu. „Warszawskie” położenie i klimat Konstancina docenili komunistyczni dygnitarze: Bolesław Bierut, Stanisław Radkiewicz, Jakub Berman, Władysław Gomółka, Józef Cyrankiewicz, Edward Gierek.W latach pięćdziesiątych XX w. najlepiej rozwijała się część uzdrowiskowa. Powstało Stołeczne Centrum Rehabilitacji (STOCER) kierowane przez prof. Mariana Weissa.
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Konstancinie powstawały kolejne szpitale i ośrodki zajmujące się leczeniem schorzeń reumatologicznych, neurologicznych i kardiologicznych. Pojawiła się także lecznica Ministerstwa Zdrowia oraz sanatoria: „Przy Źródle” i „Warszawianka”. Kiedy w 1965 r. odkryto w złoża leczniczej solanki, powstał plan budowy jedynej na Mazowszu, tężni solankowej (oddana do użytku w 1979 r.). Administracyjnie – po wcześniejszym połączeniu Jeziorny, Konstancina-Skolimowa i kilku okolicznych wsi – 1 stycznia 1999 r. Konstancin-Jeziorna stał się częścią powiatu piaseczyńskiego i województwa mazowieckiego.
Lata dziewięćdziesiąte to renesans Konstancina jako modnego miejsca w okolicach Warszawy. Wielu biznesmenów, przedstawicieli świata kultury i mediów wybudowało tu swoje rezydencje lub odrestaurowało historyczne wille.
Obecnie na terenie Gminy rozwija się część uzdrowiskowa, powstają szkoły i przedszkola oraz prestiżowe osiedla. Dzisiejszy Konstancin jest szybko rozwijającym się ośrodkiem rehabilitacji i lecznictwa uzdrowiskowego oraz kierunkiem dla poszukujących ciszy i wypoczynku Warszawiaków. Mieszkańców niedalekiego, również nowego Miasteczka Wilanów, przyciąga centrum handlowe „Stara Papiernia”, ścieżki rowerowe, atrakcje turystyczne, niepowtarzalny mikroklimat i nowo powstające obiekty np. Konstancińskie Centrum Hydroterapii i Medycyny Ekologicznej.
Uzdrowisko
Ogromnym walorem Konstancina jest uzdrowiskowy mikroklimat oraz złoża termalnej solanki wydobywanej z głębokości 1700 m pod powierzchnią ziemi. Solanka konstancińska jest leczniczą wodą o temperaturze 29°C w której stężenie solanki wynosi 6,5 %. Wykorzystuje się ją w Tężni Solankowej, gdzie można poddać się inhalacji co ma korzystny wpływ w leczeniu przewlekłych i nawracających stanów zapalnych układu oddechowego, nadciśnienia tętniczego, nerwic jak również w profilaktyce osób pracujących w znacznym zapyleniu i w wysokiej temperaturze, palaczy tytoniu i mieszkańców dużych aglomeracji miejskich.
Już w 1917 roku Konstancin-Jeziorna otrzymał status uzdrowiska. O nadaniu tego statusu zadecydowały walory przyrodolecznicze, głównie klimatyczne. Konstancin-Jeziorna to jedyne uzdrowisko położone na Mazowszu, w bezpośrednim sąsiedztwie stolicy. Historię Uzdrowiska Konstancin-Zdrój Sp. z o.o. zapoczątkowało otwarcie Sanatorium Uzdrowiskowego „Warszawianka” w 1965 roku. Kolejne Sanatorium „Przy Źródle” powstało w 1966 roku, nad odwiertem solanki. Szpital Rehabilitacji Kardiologicznej istnieje od 1975 roku zaś Szpital Rehabilitacji Neurologicznej od 1962 roku. W roku 1979 ukończono tężnię solankową. W latach 2006-2007 oddano do użytku nowy obiekt Szpitala Rehabilitacji Neurologicznej – nowoczesny pawilon z basenem, salami ćwiczeń i rehabilitacji oraz pokojami.
Lokalizacja naszego Hotelu i Restauracji Noce i Dnie sprawia, że jest to wspaniała baza wypadowa na rodzinne weekendy, pikniki, wycieczki rowerowe, spacery oraz okazja do obcowania z przyrodą w otaczających Konstancin lasach sosnowych. Niedaleko
jest również do samego Uzdrowiska, gdzie można skorzystać między innym z :
- dobrodziejstw Tężni Solankowej oraz inhalatorium na wolnym powietrzu. Działanie lecznicze solanki korzystnie wpływa na układ nerwowy i ogólną odporność organizmu.